Het Maggiblok syndroom

In een recente aflevering van Koffietijd met als gasthoofdredacteur Sylvana Simons kwam het al ter sprake: het Maggiblokje. De Koffietijd kok maakte een Surinaamse pindasoep en daarin mocht het alom bekende blokje niet ontbreken. Het Maggiblokje wordt inderdaad gezien als een onmisbaar ingrediënt in de Surinaamse keuken en is smaakmaker in allerlei gerechten. Ook ik ben schuldig aan het 'maggiblok syndroom'; het is me met de paplepel ingegoten en eerlijk is eerlijk, het maakt koken een stuk makkelijker. Je brengt je gerechten snel en moeiteloos op smaak door 1 of 2 (of drie!) blokjes in de pan te gooien. Maar wat zit er (behalve heel veel zout) nu precies in zo'n maggiblokje? Lees en huiver: zout, smaakversterker (E621), glucosestroop, plantaardige olie, suiker, kleurstof (E150c), zonnebloemolie, specerijen, aroma en specerijextract, staat er op het pakje.

Dit zijn geen dingen die je dagelijks en in grote hoeveelheden binnen wilt krijgen. Over de smaakversterker zal ik niet verder uitweiden, dat onderwerp verdient een aparte blogpost. Teveel zout zorgt voor een hoge bloeddruk, een aandoening die vaak bij Surinamers voor komt, en creëert 'vals vet' doordat het lichaam vocht vasthoudt en je er al snel zwaarder uitziet dan je werkelijk bent. Ook kan een te hoge zoutinname zorgen voor donkere kringen en zwelling onder je ogen (om maar een paar voorbeelden te noemen).

Minderen met zout - en Maggiblokjes - is dus al een stap in de goede richting. Bijkomend voordeel is dat een lagere zoutinname ook je behoefte aan suiker verlaagt. Naast het gebruik van zout zijn er ook ook gezondere manieren om je favoriete gerechten op smaak te brengen. Gebruik bijvoorbeeld vaker verse kruiden zoals kaneel, kruidnagel, kurkuma, peterselie, koriander, paprikapoeder, laurierblad en verschillende pepers. Wil je toch zout gebruiken, koop dan een goede kwaliteit natuurlijk zeezout, zoals Himalayazout. Ter vergelijking: natuurlijk zeezout bevat 92 essentiële mineralen terwijl bewerkt, geraffineerd zeezout slechts natrium en chloor bevat.

En wil je nog een stapje verder gaan, verdiep je dan eens in het gebruik van zeekraal of dulse als natuurlijke smaakmaker. Dit zijn zeewiersoorten met een volle zoute smaak en tevens goede bronnen van vitaminen en mineralen.

Ik ga in ieder geval minderen stoppen met het gebruik van maggiblokjes en ik hoop dat andere lezers met het Maggiblok syndroom zullen volgen. Wie doet er mee?

Not so Terific...

We zitten middenin een voedselrevolutie. En niet zo'n kleintje ook, want je hoeft maar een krant open te slaan of de plofkippen en de poepbacteriën vliegen je om de oren. Wakker Dier nomineert bedrijven voor de titel 'Liegebeest van het Jaar' en meer dan ooit willen we weten wat er in ons voedsel zit. Om de haverklap worden er gezonde tussendoortjes ontwikkeld omdat we om vier uur onze neus ophalen voor de kunstmatige cup-a-soup, om maar niet te spreken over de suikerbommen uit de snoepautomaat. Maar consumenten willen wel lekker eten en zijn niet bereid om hun dagelijkse portie zoet (genieten), zout (smaakversterker) en vet (romig mondgevoel) op te geven. Omdat we niet zonder al die lekkere smaken kunnen, financiert de Europese Unie het project Terific, waarbij wetenschappers zout, verzadigd vet en suiker in ons voedsel proberen te verminderen en als het even kan te vervangen, zonder daarbij de voedingswaarde, smaak en geur van het product te veranderen. Hierbij worden de allernieuwste technieken toegepast. In 2015 worden deze 'nieuwe' voedingsmiddelen getest op consumenten. 

Het wordt een hele opgave, want onze goedgetrainde smaakpapillen proeven natuurlijk direct wanneer er aan de smaak van onze chips is gesleuteld en muffins zijn ineens een stuk minder lekker als ze niet meer naar muffins ruiken. Die voedselrevolutie vraagt dus ook om een smaakrevolutie. Zijn onze smaakpapillen bijvoorbeeld te trainen? Kunnen we op een gezondere en minder complexe manier voldoen aan onze behoefte aan zoet, zout en vet? Geïnteresseerd? Hou De Smaakrevolutie in de gaten ;-)